Ovaj post već duže vreme čeka na objavljivanje, čekao sam pogodan trenutak da ga objavim, a upravo završeni izbori u Velikoj Britaniji su pravi trenutak za to.
Izbori u VB su pokazali da je i na poslednjem mestu evropskog tla era dvopartijskog sistema završena (ako je ikada i bila).
Privid dvopartijskog sistema je postajao još u VB, ali više neće biti tako jer je jedan od uslova LDP za koaliciju sa Konzervativnom partijom i reforma izbornog sistema.
Dvopartijski sistem je tekovina 20. veka, dok u 21. to nije moguće. Mnogi će reći da postoji u SAD, ali američke partije su zapravo koalicije partija, interesnih grupa.
U prošlosti je prelazna varijanta dvopartijskog sistema postojala u Austriji (SPD i Narodna partija), donekle u Nemačkoj (CDU-CSU i SDP, ali su one često ulazile u koalicije sa 'liberalima' i 'zelenim'), u Španiji (PP-Narodna partija i PSOE-Socijalistička partija), u Francuskoj (Socijalistička stranka i partije desnog centra, prevashodno 'degolisti') itd.
Dvopartijski sistem nikada nije postojao u Italji, Belgiji, Holandiji....
Posle pada Berlinskog zida i sa erom globalizacije, nestala je podela na levicu, centar i desnicu i to sve je dovelo da se partije više ne dele prema tim odrednicama a samim time je došao kraj dvopartijskog sistema (ili dominacije dve partije, jedne leve druge desne).
Sada se podela odvija po gledanju na ekonomiju, po ulozi države u sistemu, po odnosu prema globalizaciji...
Sa brojem faktora koji određuju partije raste i njihov broj i uticaj. To dovodi do toga da su u većini zemalja vlade koalicione i da u samoj izbornoj trci politički marketing poprima sve značajniju ulogu.
Pobeda na izborima zavisi najviše od političkog marketinga i može se zaključiti da se partije dele na one sa dobrim marketingom i PR-om i one koji nemaju dobar marketing i PR.
